De reis en de eerste dagen
Door: Gea
Blijf op de hoogte en volg Gea
21 Mei 2013 | Zuid-Afrika, La Mercy
Zaterdag was het zover, de vliegreis naar Zuid-Afrika.
Maandenlange voorbereiding en geld sparen om mee te kunnen doen aan de projecten en te kunnen reizen is dan eindelijk aangebroken.
18 mei om 5 uur ging mijn wekker. Ik lag net heerlijk te slapen, omdat ik uiteraard nog een aantal dingen op het laatst moest doen, of in ieder geval wou doen, maarja, zo gaat dat.
Om goed 6 uur gingen pap, mam, marloes en ik richting Grijpskerk. Hier hebben we Janneke nog even opgepikt en kon de reis verder naar Schiphol. Keurig op tijd waren we op Schiphol. Na de koffers afgeleverd te hebben kon ik nog even een broodje met ze eten en foto’s maken. Ook niet geheel onbelangrijk.. Toen was het tijd om afscheid te nemen, snik snik, het langverwachte moment aan te gaan, alleen op reis naar Afrika!
Paspoortcontrole, bagage controle, allemaal heel gemakkelijk. Daarna het vliegtuig in. Wat was dat een lange reis;) gelukkig lekker tv en filmpjes kunnen kijken, en af en toe even de ogen dicht, slapen gaat alleen helaas niet zo goed. Verder had ik het gevoel constant aan het eten te zijn…dat KLM voedsel is trouwens prima te eten!
De vlucht ging qua tijd wel aardig snel. Om 21.30 stond ik al in Johannesburg..daar begon het lange wachten.. mijn volgende vlucht naar Durban zal om 8.00 uur vertrekken.. Dit zou dus betekenen dat ik dik 10 uur moet wachten.
Ik zat nog maar net, of er kwam al een kerel te vragen of ik taxi moest, maar nee is blijkbaar geen nee, want kwam niet zo gauw van hem af. Gelukkig kan ik ook prima negeren, dus dan houden ze op den duur wel op. Ik ben naar boven gelopen, waar ik de volgende ochtend mijn vlucht kon pakken, hiervoor moest ik eerst naar de lift. Daar was een volgende gastheer klaar. Mijn bagage wou hij wel duwen, moest maar zeggen waar ik heen ging. Het laatste waar ik nu zin in had naar een beste vliegreis en een duffe kop was de hulp van een ander. Ook naar wat nee en negeren was is ook van hem af. Ik liep er misschien wat hulpeloos rond, want toen ik net zat kwam er weer een kerel naast me zitten die een gesprekje wou beginnen. Hier had ik ook zeker geen zin in, al helemaal omdat ie dingen zei die volgens mij niet waar waren. Hier heb ik ook prima kunnen laten weten dat ik er even niet van gediend was;)…Al met al heel vriendelijk hoor, alleen zat ik er niet op te wachten:P
Ik ben uiteindelijk maar even ergens een kopje thee gaan halen en heb wat broodjes gehaald, had inmiddels wel weer trek om 01.00 uur.
Daarna ben ik gaan liggen op een bankje. Mijn bagage naast me en mijn waardevolle spullen in een tas onder mijn hoofd. Het was aardig fris, dus mijn badhanddoek over me heen gelegd. Zo daar lig je dan, met nog zo’n 7 zwervers om je heen;)
Af en toe dommelde ik wel even weg, maar van elk geluidje wordt je wel weer wakker!
Toch niet helemaal mijn ding, zo’n bankje.
De volgende ochtend, oftewel een aantal uren later, om 5 uur was ik weer helemaal wakker. Ik nam een lekker broodje. Om 6,30 kon ik alweer mijn koffer afleveren, dus gelijk door gelopen naar de gate. Hier lekker een bakje warme choco op de mooie ochtend gedronken.
De vlucht naar Durban liep een uurtje uit. De koffers van een aantal mensen werden er uit, er in, er uir erin etc gezet..Niet echt handig. Maar al met al, we vlogen om 9 uur. Na een dikke boterham en een sterke kop thee, goedemorgen, waren we er ook al weer. Mijn bagage was gelukkig aangekomen dus kon ik kijken of er iemand op me stond te wachten. Ik zag wel iemand met African inpact staat, maar op haar bordje stond niet mijn naam.
Toch maar even vragen, en ja hoor, ik was bij de goeie!.
Het was echt heerlijk weer in Durben. Mooi zonnetje. Ik mocht daar de andere vrijwilligers opzoeken, dan ging degene die mij opgevangen heeft de andere opwachten. Uiteindelijk kom ik bij een groepje aan, dit waren vrijwilligers die vandaag weer gingen vertrekken. Maar toch leuk om nog even met ze te praten over hoe het was.
Elise, uit California kwam er ook bij zitten. We zullen hetzelfde project doen.
We moeten tot 13.30 wachten, in die tussentijd komen er nog 5 vrijwilligers.
Ze komen overal vandaan, New-York, Canada, Australië, Hawai etc. Ik ben de enige Nederlandse dit keer. Voor hen is Engels allemaal de moedertaal, dus soms gaat het wel erg snel! Ik begrijp wel wat ze zeggen, op sommige woorden na, maar kan zo snel niet altijd een reactie geven, moet toch nog ff denken hoe die zinsopbouw is. Haha..
Onder het lunchen kwamen er steeds meer mensen bij en het klikt allemaal wel aardig geloof ik.
Een leuke groep lijkt het. Er zijn ook nog een aantal aanwezig in het vrijwilligershuis, dus ben benieuwd.
Nadat iedereen aanwezig was, konden we richting ons huis gaan. 2,5 uur rijden verder waren we er. St. Lucia is niet heel erg groot, dus gelijk een kleine rondleiding gehad.
In het huis hebben we geen bereik en geen wi-fi, dus hiervoor moeten we naar het dorpje. Gelukkig redelijk dichtbij, dus het zou kunnen dat ik toch regelmatig een verslagje kan maken en/of kan skypen!:)
Het kan maar tot 19 uur, dus hangt ervan af hoe laat ik terug ben van het vrijwiliigerswerk.
Het eerste dagje hebben we verder kennisgemaakt met de andere vrijwilligers en verder geslapen..!
De volgende dag hebben we meerdere uren informatie gekregen over de dingen die we hier gaan doen en wat African Inpact is. We hebben ook het vrijwilligerswerk voor de volgende dag voorbereid. En een half uurtje ZULU les gehad. Dit komt een andere keer wel weer terug in mijn verslagen:)
Op de avond hebben we een film gekeken..
DAG 1 @ vrijwilligerswerk.
eindelijk was het dan zover, het vrijwilligerswerk begint.
Eerst douchen, ontbijten en om 8.30 stappen we allemaal in de bus of in de auto.
We gaan samen met de assistenten naar de projecten.
Mijn eerste project van de khula support group. Khula betekend opbouwend. het is hier een soort plekje, net zoals houwerzijl een plek in de marne is.
Ik ging samen met 1 andere vrijwilliger uit San Francisco. We begonnen samen met nog 1 in de tuin van African Inpact. De planten water geven en onkruid trekken. Daarna gingen we naar de support group.
De mensen die hier heen komen geven een weekje eerder aan waar ze graag over willen praten of waar ze vragen over hebben. Dit zoeken wij uit en vertellen we hen over.
Maar eerst geef je ze wat sap en een stuk fruit. Iedereen stelt zich voor en verteld hoe hun week was. De 1 is wat spraakzamer dan de ander.
Daarna hebben we het over wat we hebben voorbereid.
Na het serieuze praten gaan we over naar wat ontspanning, yoga!
Dat was wel lachen, ik dacht dat ik lenig was, maar sommige mensen...:)
Wanneer iedereen weer naar huis gaat, gaan ook wij naar huis.
Hier hebben we een uur pauze en kunnen we eten.
Het is altijd iets met tomaten en paprika's en komkommer. De eerste 2 zijn niet mijn favorieten, maar ik leer het prima te eten hier:)
Gelukkig is het geen 3x warm eten!;)
In de middag had ik samen met 2 vrijwilligers en 2 assistenten de mother support group.
Hier komen moeders die dingen willen weten over opvoeding en de voeding etc.
Bij elke support group hebben we het eerst over hoe de week voor iedereen was. (De groepen zijn altijd 1x in de week).
We hadden het deze keer over voeding tot het kind 1 jaar is.
Over borstvoeding en over kunstvoeding. En het uitbreiden van de voeding. Ook over het huilen van een kind, waarom en wat je kan doen.
Dit deden we op een crèche. Wow, dit is echt zo anders! Alle kinderen in een kleine ruimte, en dan heb ik het over zo'n 20 kids met 2 leiders. Zo schattig. We waren net binnen en er hangen er zo'n 8 kinderen om je heen die graag wat aandacht willen. Toen we uit de auto stapten hoorden we alleen maar huilende kids, maar toen we binnen kwamen hielden alle kinderen op te huilen. Het was zo schattig, al die kids op je schoot, hangend om je schouders en trekkend aan je benen. Eigenlijk heel zielig, maar die kleine kopjes die naar je lachen:)
We hebben afscheid van ze genomen en zijn gelijk doorgegaan naar het wi-fi gedeelte om nog snel ff een verhaal op internet te zetten!
Tot laters!
Xx
Maandenlange voorbereiding en geld sparen om mee te kunnen doen aan de projecten en te kunnen reizen is dan eindelijk aangebroken.
18 mei om 5 uur ging mijn wekker. Ik lag net heerlijk te slapen, omdat ik uiteraard nog een aantal dingen op het laatst moest doen, of in ieder geval wou doen, maarja, zo gaat dat.
Om goed 6 uur gingen pap, mam, marloes en ik richting Grijpskerk. Hier hebben we Janneke nog even opgepikt en kon de reis verder naar Schiphol. Keurig op tijd waren we op Schiphol. Na de koffers afgeleverd te hebben kon ik nog even een broodje met ze eten en foto’s maken. Ook niet geheel onbelangrijk.. Toen was het tijd om afscheid te nemen, snik snik, het langverwachte moment aan te gaan, alleen op reis naar Afrika!
Paspoortcontrole, bagage controle, allemaal heel gemakkelijk. Daarna het vliegtuig in. Wat was dat een lange reis;) gelukkig lekker tv en filmpjes kunnen kijken, en af en toe even de ogen dicht, slapen gaat alleen helaas niet zo goed. Verder had ik het gevoel constant aan het eten te zijn…dat KLM voedsel is trouwens prima te eten!
De vlucht ging qua tijd wel aardig snel. Om 21.30 stond ik al in Johannesburg..daar begon het lange wachten.. mijn volgende vlucht naar Durban zal om 8.00 uur vertrekken.. Dit zou dus betekenen dat ik dik 10 uur moet wachten.
Ik zat nog maar net, of er kwam al een kerel te vragen of ik taxi moest, maar nee is blijkbaar geen nee, want kwam niet zo gauw van hem af. Gelukkig kan ik ook prima negeren, dus dan houden ze op den duur wel op. Ik ben naar boven gelopen, waar ik de volgende ochtend mijn vlucht kon pakken, hiervoor moest ik eerst naar de lift. Daar was een volgende gastheer klaar. Mijn bagage wou hij wel duwen, moest maar zeggen waar ik heen ging. Het laatste waar ik nu zin in had naar een beste vliegreis en een duffe kop was de hulp van een ander. Ook naar wat nee en negeren was is ook van hem af. Ik liep er misschien wat hulpeloos rond, want toen ik net zat kwam er weer een kerel naast me zitten die een gesprekje wou beginnen. Hier had ik ook zeker geen zin in, al helemaal omdat ie dingen zei die volgens mij niet waar waren. Hier heb ik ook prima kunnen laten weten dat ik er even niet van gediend was;)…Al met al heel vriendelijk hoor, alleen zat ik er niet op te wachten:P
Ik ben uiteindelijk maar even ergens een kopje thee gaan halen en heb wat broodjes gehaald, had inmiddels wel weer trek om 01.00 uur.
Daarna ben ik gaan liggen op een bankje. Mijn bagage naast me en mijn waardevolle spullen in een tas onder mijn hoofd. Het was aardig fris, dus mijn badhanddoek over me heen gelegd. Zo daar lig je dan, met nog zo’n 7 zwervers om je heen;)
Af en toe dommelde ik wel even weg, maar van elk geluidje wordt je wel weer wakker!
Toch niet helemaal mijn ding, zo’n bankje.
De volgende ochtend, oftewel een aantal uren later, om 5 uur was ik weer helemaal wakker. Ik nam een lekker broodje. Om 6,30 kon ik alweer mijn koffer afleveren, dus gelijk door gelopen naar de gate. Hier lekker een bakje warme choco op de mooie ochtend gedronken.
De vlucht naar Durban liep een uurtje uit. De koffers van een aantal mensen werden er uit, er in, er uir erin etc gezet..Niet echt handig. Maar al met al, we vlogen om 9 uur. Na een dikke boterham en een sterke kop thee, goedemorgen, waren we er ook al weer. Mijn bagage was gelukkig aangekomen dus kon ik kijken of er iemand op me stond te wachten. Ik zag wel iemand met African inpact staat, maar op haar bordje stond niet mijn naam.
Toch maar even vragen, en ja hoor, ik was bij de goeie!.
Het was echt heerlijk weer in Durben. Mooi zonnetje. Ik mocht daar de andere vrijwilligers opzoeken, dan ging degene die mij opgevangen heeft de andere opwachten. Uiteindelijk kom ik bij een groepje aan, dit waren vrijwilligers die vandaag weer gingen vertrekken. Maar toch leuk om nog even met ze te praten over hoe het was.
Elise, uit California kwam er ook bij zitten. We zullen hetzelfde project doen.
We moeten tot 13.30 wachten, in die tussentijd komen er nog 5 vrijwilligers.
Ze komen overal vandaan, New-York, Canada, Australië, Hawai etc. Ik ben de enige Nederlandse dit keer. Voor hen is Engels allemaal de moedertaal, dus soms gaat het wel erg snel! Ik begrijp wel wat ze zeggen, op sommige woorden na, maar kan zo snel niet altijd een reactie geven, moet toch nog ff denken hoe die zinsopbouw is. Haha..
Onder het lunchen kwamen er steeds meer mensen bij en het klikt allemaal wel aardig geloof ik.
Een leuke groep lijkt het. Er zijn ook nog een aantal aanwezig in het vrijwilligershuis, dus ben benieuwd.
Nadat iedereen aanwezig was, konden we richting ons huis gaan. 2,5 uur rijden verder waren we er. St. Lucia is niet heel erg groot, dus gelijk een kleine rondleiding gehad.
In het huis hebben we geen bereik en geen wi-fi, dus hiervoor moeten we naar het dorpje. Gelukkig redelijk dichtbij, dus het zou kunnen dat ik toch regelmatig een verslagje kan maken en/of kan skypen!:)
Het kan maar tot 19 uur, dus hangt ervan af hoe laat ik terug ben van het vrijwiliigerswerk.
Het eerste dagje hebben we verder kennisgemaakt met de andere vrijwilligers en verder geslapen..!
De volgende dag hebben we meerdere uren informatie gekregen over de dingen die we hier gaan doen en wat African Inpact is. We hebben ook het vrijwilligerswerk voor de volgende dag voorbereid. En een half uurtje ZULU les gehad. Dit komt een andere keer wel weer terug in mijn verslagen:)
Op de avond hebben we een film gekeken..
DAG 1 @ vrijwilligerswerk.
eindelijk was het dan zover, het vrijwilligerswerk begint.
Eerst douchen, ontbijten en om 8.30 stappen we allemaal in de bus of in de auto.
We gaan samen met de assistenten naar de projecten.
Mijn eerste project van de khula support group. Khula betekend opbouwend. het is hier een soort plekje, net zoals houwerzijl een plek in de marne is.
Ik ging samen met 1 andere vrijwilliger uit San Francisco. We begonnen samen met nog 1 in de tuin van African Inpact. De planten water geven en onkruid trekken. Daarna gingen we naar de support group.
De mensen die hier heen komen geven een weekje eerder aan waar ze graag over willen praten of waar ze vragen over hebben. Dit zoeken wij uit en vertellen we hen over.
Maar eerst geef je ze wat sap en een stuk fruit. Iedereen stelt zich voor en verteld hoe hun week was. De 1 is wat spraakzamer dan de ander.
Daarna hebben we het over wat we hebben voorbereid.
Na het serieuze praten gaan we over naar wat ontspanning, yoga!
Dat was wel lachen, ik dacht dat ik lenig was, maar sommige mensen...:)
Wanneer iedereen weer naar huis gaat, gaan ook wij naar huis.
Hier hebben we een uur pauze en kunnen we eten.
Het is altijd iets met tomaten en paprika's en komkommer. De eerste 2 zijn niet mijn favorieten, maar ik leer het prima te eten hier:)
Gelukkig is het geen 3x warm eten!;)
In de middag had ik samen met 2 vrijwilligers en 2 assistenten de mother support group.
Hier komen moeders die dingen willen weten over opvoeding en de voeding etc.
Bij elke support group hebben we het eerst over hoe de week voor iedereen was. (De groepen zijn altijd 1x in de week).
We hadden het deze keer over voeding tot het kind 1 jaar is.
Over borstvoeding en over kunstvoeding. En het uitbreiden van de voeding. Ook over het huilen van een kind, waarom en wat je kan doen.
Dit deden we op een crèche. Wow, dit is echt zo anders! Alle kinderen in een kleine ruimte, en dan heb ik het over zo'n 20 kids met 2 leiders. Zo schattig. We waren net binnen en er hangen er zo'n 8 kinderen om je heen die graag wat aandacht willen. Toen we uit de auto stapten hoorden we alleen maar huilende kids, maar toen we binnen kwamen hielden alle kinderen op te huilen. Het was zo schattig, al die kids op je schoot, hangend om je schouders en trekkend aan je benen. Eigenlijk heel zielig, maar die kleine kopjes die naar je lachen:)
We hebben afscheid van ze genomen en zijn gelijk doorgegaan naar het wi-fi gedeelte om nog snel ff een verhaal op internet te zetten!
Tot laters!
Xx
-
21 Mei 2013 - 17:33
Rebecca:
Hé Ge! Fijn om te lezen dat je veilig bent aangekomen! Kijk nu al uit naar je volgende verhaal... ;-) Have fun daaro! Liefs, Rebecca -
21 Mei 2013 - 17:35
Marloes:
wow nu al een verhaal goed bezig :) echt leuk om te lezen dat je het al naar je zin hebt :)
dikke knuffel! Xx -
21 Mei 2013 - 17:45
Anita:
Tjonge dat moet je wel durven zeg alleen op zo'n vliegveld, wat een lef, niets voor mij!
Gelukkig ben je nu in en groep!
Geniet er van een veel succes! -
21 Mei 2013 - 18:50
Karin:
leuk verhaal zeg!! het klinkt wel heel leuk daar!! en vast een stuk mooier weer dan hier haha. veel plezier en tot het volgende verhaal xxx
-
21 Mei 2013 - 19:02
Nienke:
Hoi Ge,
Wat leuk om te lezen hoe het met je gaat. Heb wel aan je gedacht hoor. En wat schrijf je leuk en boeiend.
Dus ook ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Xx nien -
21 Mei 2013 - 19:59
Trijnette:
Heeee swaaaa!! mooi te horen dat je bent aangekomen.. Succes met je engels! ;) Hoop dat je snel weer een mooi verhaaltje schrijft! Have fun!! Liefs -
21 Mei 2013 - 20:46
Brechtje:
He gea, leuk om nu al een berichtje van je te lezen en dat de reis goed verlopen is. Succes daar
-
21 Mei 2013 - 22:55
Monique:
Ik was idd al benieuwd hoe het je verging daar. Dat op het vliegveld was ook zeker niets voor mij zeg....brrrr. Maar goed je bent veilig aangekomen en we kunnen mee genieten van je verhalen.
Succes! -
21 Mei 2013 - 22:56
Martijn:
Leuk verhaal hoor.. blij dat je goed bent aangekomen.
-
22 Mei 2013 - 14:11
Marjolein:
Hé Gea!
Fijn dat je veilig bent aangekomen! Heel veel succes daar! Liefs! -
22 Mei 2013 - 18:33
Tante Ge:
Ha Gees, de eerste ervaringen met Zuid Afrika heb je achter de rug. Heel herkenbaar al die mannetjes die op je af komen om te helpen. money money natuurlijk. Ach dat Engels komt wel goed, wie let er nou op zinsopbouw, handen en voeten erbij en klaar! Succes eerst met de kleintjes, wel wat fotootjes maken hoor van die schatjes. Fijn wat van je te horen, succes met alles. Dikke tuut.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
