Eerste week vrijwilligerswerk overleefd!

Hallo allemaal,

Hier weer een verhaaltje uit het warme Afrika, ook al is het hier winter:P

Ik was geloof ik gebleven bij dag 1.

We hebben deze dag met de hele groep gegeten in een restaurant, fish and chips! Voor maar 25 rand. Dat is ongeveer 2 euro. Coctail erbij voor 29 rand, en een toetje voor 29 rand. Dit is echt enorm weinig. Daarom heb ik dus te horen gekregen dat je beter uit eten kan gaan dan dat je zelf gaat koken…Gelukkig krijgen wij elke dag ons eten, maar als het niet lekker is, dan weet ik het wel..

Dag 2:

Deze ochtend ben ik samen met Alana (vrijwilligersmanager) en een assistent (ze vertolkt alles naar Zulu) alle leden van de EZ supprt Group opgehaald. We gingen over wegen wat ik geen wegen kan noemen. Ik had ze in elk geval niet gespot, of gedacht dat het mischien bospaden waren die je kan proberen, maar doodlopend zijn. Maar ik had een goede chauffeuse, dus geen problemen onderweg. Het is leuk om alle mensen te zien. Ze zijn blij dat je ze wil helpen en dat ze er even uit kunnen.

Alle sisi’s, mama’s en gogo’s in het bakkie? Let’s go! De woorden komen straks wel terug bij lesje Zulu;)

Helaas was 1 mama al een aantal dagen ziek. Waarschijnlijk te veel water gedronken uit de grond. Dit kan je dus echt niet drinken. Je kan alleen het water drinken dat is gefilterd of regenwater. Je ziet dus ook bijna iedereen met een mega waterton in de tuin. Dit word ook nog gefilterd.

We zijn bij haar even binnen geweest om te kijken. Het water dat we daar vonden was zowat bruin, niet schoon dus! En ze nam de medicijnen niet goed in zoals de dokter voorgeschreven had, een extra vrouwtje om op te letten dus. Ze is alleen, maar gelukkig zorgen de buren(1km verder) wat voor haar. We interessant om even binnen te kijken. Eigenlijk heeft iedereen een koelkast, een tv en een stereo. Dan hebben ze een gastpitje en wat pannen. En uiteraard als je eten hebt, wat zakken rijst, suiker en een ton met water. Als je iets meer geld hebt, dan heb je een tafel en wat stoelen. En in de hoek van het huisje, bij sommige in een apart hokje, staat een bed / matras.

Allemaal erg interessant om te zien.

Om 10 uur waren we op de plek van bestemming. Ergens midden in een dorpje hadden we de bijeenkomst. We begonnen met sap en bananen uit te delen. Daarna begon iemand te zingen en te bidden. Dit gebeurd bij elke bijeenkomst. Eigenlijk geloofd een ieder in Jezus. Zonder Jezus zijn ze nergens, dus roepen altijd Zijn hulp bij de bijeenkomst. Erg mooi om te zien, en ook enorm mooi om te horen! Hopelijk kan ik er nog eens een opname van maken!

Na het bidden en zingen begonnen we met de ronde hoe de week was etc.

Gelukkig ging het over het algemeen goed met iedereen. Mensen zijn snel tevreden en nemen alles voor wat het is. Ze geloven dat als er iets gebeurd wat niet fijn is dat ze er beter van zullen worden en sterker. Dat dit Gods plan in. Dus alles wat gebeurd is zoals God het wil. Indrukwekkend om te zien hoeveel vertrouwen ze hebben…daar kan ik, en vele anderen nog wat van leren!

Ik mocht beginnen met wat er voorbereid was. Hier hadden ze de week ervoor naar gevraagd.

Ik heb verteld hoe je kan leven met reuma en wat ze kunnen doen om hun spieren flexibel en warm te houden. Ook verteld over hoe je warm kan blijven in de winter.

Ook al is het nu 28 graden. Mensen dragen dikke kleding, dragen mutsen, truien, Dikke sokken tot de knieën etc. Ze hebben de kinderen in een draagdoek, gemaakt van een handdoek, om hen heen. Maar dragen daaromheen nog 2 dikke kleden, om ze warm te houden. Dit terwijl wij rondlopen in hemdjes ed. Best raar! En dan vragen ze ons waarom we zo weinig kleding aan hebben..haha

Na mijn praatje gingen we over naar YOGA! Again! Even weer ontspannen. Leuk om te doen, maar waarschijnlijk doe ik iets verkeerd. Ik heb na het yoga namelijk last van mijn rug! Haha..En al die gogo's die op de grond hangen..pff

Na de yoga hebben we iedereen weer naar huis gebracht, en andere vrijwilligers meegenomen van hun project.

We hebben een heerlijke lunch gehad! Aardappels (in schil) met bonen in saus! Dit was echt lekker! En een beetje Nederlands:P Nadat we alles hadden opgeruimd, kwamen we een aap tegen in de tuin van ons huis. Deze heb ik wel even goed op de foto kunnen zetten:P

Ohja, eigenlijk heeft iedereen een hond, die de hele nacht buiten is. Dit is om de apen weg te houden uit de tuinen, zodat ze geen schoenen en andere spullen uit de tuin stelen. En uiteraard de tuinen leeg vreten. Wel grappig is dat als je over straat loopt, je overal apen ziet. Best cool!

In de middag had ik samen met 2 andere vrijwilligers en een assistent de 10 families project.

Bij dit project ga je een aantal families bij langs en brengen we pap. Deze mensen hebben extra zorg nodig met het eten. Dit nemen we dan mee en geven het. We wegen iedereen en meten de biceps. Als ze nog wat willen vertellen is daar de ruimte voor. De laatste familie was wel sneu. Ze hadden geen geld en al een week geen eten. Dan ga je wel even nadenken en voel je je bijna schuldig dat je zoveel hebt. Maar dat is het land en cultuur verschil.

Maar ze geloven, zoals eerder beschreven, dat dit Gods plan is en ze er sterker uit zullen komen. Al waren ze wel verdrietig uiteraard. We hebben samen wat rijst en kip kunnen halen, zodat ze de eerste dagen wat te eten hebben met de 4 kids.

Dubbel gevoel geeft dit met wanneer je terug komt bij het vrijwilligershuis, en we eten een soort plakkerige pap wat echt niet lekker was… maar netjes mijn bord leeg gegeten..

In de avond hebben ze een hippo zoektocht gedaan (nijlpaarden). 1 van de redenen dat je in de avond niet buiten de poort mag komen, in ieder geval niet alleen en lopend, is dat de hippo’s dan over straat lopen. Overdag liggen ze in het water gelukkig, maar rond 8 zullen ze de straten opgaan en gras eten. Hoe cool is dat? Overdag spotten we ze ook in het water, even wat anders dan in Nederland. Tijdens de zoektocht konden we ze eerst niet vinden..Na wat rondjes gereden te hebben zagen we eerst een slang,,,Aii!;) Niet uit de auto dusJ Bleek een adder te zijn.Na dat de slang weg was gingen we verder rijden. Na een minuut of 10 kwamen we 3 Hippo;’s tegen. 2 Groten en 1 kleine. Zo cool!! We hebben er niet echt mooie foto’s van kunnen maken, maar ik heb ze gezien! Gaaf om ze van zo dichtbij te kunnen zien in het wild! Lovely! Gelukkig kan ik vast wel een mooiere foto maken overdag, in het water.

Ik heb ook een bijnaam gekregen, de animal-expert. Omdat ik kikkers en vliegen durf te pakken...ik dacht dat iedereen dat hier wel durfde, maar het blijkt dat ik de enige ben...

Dag 3:

Deze dag had ik weer een nieuw project te doen. HBC = Home Base Care. Bij dit project gaan we families bij langs die hulp nodig hebben. We hebben een kleurencode voor de zorg die ze nodig hebben. Rood = 1x in de week. Geel is 1 x in de maand. Groen, dan gaat het vrij goed, en kom je ongeveer 1 x in de 1,5 maand. Hangt ervan af of er veel anderen zijn die zorg nodig hebben en we eraan toekomen. Anders zal het 1 x in de 2 maand zijn. Als we bij de gezinnen zijn kijken we hoe het met ze gaat en wat we voor ze kunnen doen. Daarnaast hebben deze mensen niet veel geld, dus geven we ze wat te eten (zakje rijst, bruine bonen, bruine suiker, 2 blikken tomatenpuree en een pak melk). Hier kunnen ze een tijdje mee vooruit.

Na de lunch had ik weer een ander project, garbage pick up. Samen met de vrijwilligers die hierop afkomen maken we de buurt schoon. Iedereen krijgt een vuilniszak en werkhandschoenen en een product dat ze moeten verzamelen. De 1 plastic, ander papier, glas etc. We gaan met zijn allen een ronde maken. Wanneer ze 3 x hebben geholpen krijgen ze een certificaat. Ook bij 7x. Daarmee hebben ze extra kans op werk. Dit laat zien dat je zorgt voor de buurt. Wel leuk project, maar op den duur ben je er wel klaar mee. Haha, maarja, ook dit hoort erbij.

We hadden deze dag ook een jarige. We hebben met de hele groep bij het vuurtje gezeten, marshmallows gegeten met koekjes en ijs. Dit was wel gezellig. Sommigen zijn nog even uit geweest voor een drankje.

Dag 4

Laatste dagje van de week voor de projecten. Ik begon in de kliniek. Hier mocht ik samen met een andere vrijwilliger kinderen wegen en tempraturen, en ouderen ook wegen en de bloeddruk meten. Soms is het druk en soms ook helemaal niet. Ze komen allemaal langs, geven een papier af waar we op kunnen schrijven. Soms zijn er kleine kinderen van een paar dagen oud. Ze zijn zo klein en schattig!!

Om 10.30 werden we alweer opgehaald. Er was een aantal dagen geleden een klein meisje van 1 jaar overleden. Ze was ziek, wat precies weet ik niet. Wij, als African Inpact, waren uitgenodigd bij de eredienst. Hoe dit was kan ik niet goed beschrijven. Het was indrukwekkend, mooi, maar zielig tegelijkertijd. De moeder van het kind, en 2 familieleden zaten in de hoek van de ruimte (het was in een creche). Daaromheen zaten wij in een hoek naast de dominee en de spreker (iemand van African Inpact), en voor ons zaten alle mensen die familie zijn of vrienden of wat dan ook. Helemaal voorin zaten de creche kinderen. Tijdens de bijeenkomst word er heel veel gezongen, gedanst en af en toe wat gepraat/geschreeuwd. Als ze zingen en dansen dan krijg ik echt gelijk kippevel. Ze doen dit om te vieren dat het kind geleefd heeft, dat het nu goed is, maar ze geloven ook dat het kind niet tot deze moeder behoorde. Daarom heeft God het kind terug genomen. Ze geloven dat God een nieuw kind zal geven. Het is echt zo mooi!! De familie doet niet mee met het zingen en dansen. De kinderen hebben samen ook 2 liederen gezongen, dat was ook zo mooi! na afloop van de dienst was er nog een laatste lied met dans. Hierin werd ik ook mee getrokken om te dansen. Ik deed ze gewoon na, maar ze vonden het geweldig. Ik weet niet op hoeveel filmpjes en foto's ik sta. Best raar, op een herdenkingsdienst... Op het einde komt er ook een bord op tafel, hierin kan iedereen een gift voor de familie indoen. Dit is om de pijn wat te verzachten en je medelijden te tonen naar de familie. Heel interessant!

Het was om 13 uur afgelopen (dus 2 uur duurde het). We hebben daar samen een broodje gegeten en gingen naar het volgende project.Het leven gaat door.

We hadden in de middag reading club. Als de kids ons zien aankomen rennen ze allemaal naar de bibliotheek. De bus waarin we zitten rijdt er zachtjes achteraan. Ze doen de deur al open en verwelkomen ons allen. Je krijgt echt 20 armen om je heen als je nog in de bus staat!
Bij reading club moeten de kinderen zich laten inschrijven. Ze kunnen boeken lezen (in het Engels). Ze willen graag dat we erbij zijn en wachten tot we erbij kunnen zitten. Het zijn er een stuk of 60 kinderen die erop af komen, dus we kunnen ze lang niet allemaal helpen. Ze mogen maximaal 2 boeken laten aftekenen. Bij 5 krijgen ze een certificaat(brons) en een lolly. Bij 15 krijgen ze een certificaat (zilver) en 2 potloden met een gum en puntenslijper. Bij 30 (goud) krijgen ze weer een certificaat, wat ze daarbij krijgen weet ik nog niet:) Dit is een goed project en leuk om te doen! Hoe blij de kids met je zijn! Na afloop krijgt iedereen een stukje fruit en worden de certificaten uitgedeeld, en worden ze op de foto gezet. Soms word er iemand vergeten, er is dan niet gezien dat ze een certificaat hebben bereikt, dan zijn ze echt verdrietig! Ze leven er dus echt naar toe!!


Nou heb ik de beloofde woorden in Zulu.

Woorden om te groeten:

- Sawubona = hallo
- Sanibona = hallo (wanneer er meerdere mensen zijn)
- Dit beantwoord je met Yebo, wat ja betekend.
- Ubani igama lakho = Wat is je naam.
- Dit beantwoord je met; igama lami u ..(Gea).. = Mijn naam is (Gea)
- Usukhapi= Waar kom je vandaan?
- beantwoorden met: Ngisuka e Holland = ik kom uit Holland.
- Ngyajabula ukukwazi = leuk je te ontmoeten
- Beantwoorden met; nami ngyajabula ukukwazi = ook leuk om jou te ontmoeten.

Namen voor relaties:

Mkhulu = opa
Gogo = oma
Mama = mama
Baba = papa
Bhutti = broer
Sisi – zus
Mzala = neef
Malamé = oom

Het is normaal om iemand aan te spreken met deze woorden als ze in de leeftijd zijn. Alle mensen die rond mijn leeftijd zijn noem ik sisi. Iedereen die mijn oma kon zijn noem ik gogo. Dit vinden ze respectvol. Omdat het soms moeilijk is te zien hoe oud ze zijn is het altijd goed als je sisi zegt, dan voelen ze zich jong.

Bakkie is trouwens busje.

Nou dat was het eerst wel weer.

Hoe gaat het allemaal bij jullie?

xx