De tijd vliegt voorbij!

Pff...week 3 alweer

Zondag 2 juni zijn er 6 nieuwe vrijwilligers gekomen. 1 kwam in de avond dus die heb ik Maandag voor het eerst gezien. Er zit 1 Nederlandse bij en 1 Vlaamse.
We hebben deze dag vooral relaxed gedaan. Strand werd hem niet meer, het begon wat te waaien hier en we moesten om 15 uur terug zijn omdat de vrijwilligers dan komen.
In de avond ben ik op tijd op bed gegaan, 20.00 uur, ik was aardig moe.

Maandag 3 juni heb ik een leuke dag gehad. Ik ben de ochtend in de kliniek geweest samen met Nokhwetemba (medewerker African Inpact).
We hebben eerst iemand opgehaald om naar de kliniek te brengen. Toen we hier aan kwamen rijden zaten er ook 3 jongens voor een huis. Nokhwetemba vond het wel grappig om te zeggen dat ze voor 1 van die jongens de bruid had meegenomen. Dus die jongen kwam eraan en heb ik mee geklets. Ik had het niet door, want ze zei het in Zulu. Ze keken wel allemaal naar mij, dus dacht, ik weet niet wat ze allemaal zegt… Die jongen gaf me allemaal complimenten. En de familie kwam er allemaal bij. We hebben de vrouw meegenomen naar de kliniek en hebben hier ons werk gedaan.
Na afloop van de kliniek hebben we de vrouw weer terug gebracht. Terwijl we aan kwamen rijden ging 1 van de sisi’s naar binnen bij de jongens, haar broer dus. En 2 seconden later stond de hele familie weer buiten. We bleven nu in de auto, want we moesten nog andere vrijwilligers bij de créche weg halen.

In de middag hadden we medical planning. De voorbereiding voor de activiteiten. Voedseltassen klaar maken, Pap wegen en in potten zetten voor families en de invullingen voor de support groepen.
Op het programma stond ook nog een bed afleveren bij 1 van de mensen van HBC. Dit mocht ik samen met Nokhwetemba doen. Dit was leuk om te doen. De gogo die het bed kreeg met matras was erg blij. Mooi om te zien hoe dankbaar ze is.
Daarna wouden we nog even een groep regelen voor de HIV voorlichtingen voor volwassenen…1 x raden waar dit was…ja bij de jongen waarmee ik inmiddels al ‘verloofd’ mee zou zijn.
We kwamen aanrijden en de hele familie kwam weer naar buiten. Mijn ‘schoonmoeder’ had een wond op de been, deze heb ik verbonden. Daarna kregen we van alle kanten fruit uit eigen tuin en honing.. Ook kokosnoten, 2 kleine en 1 hele grote. De grootte was voor mij zeiden ze nadrukkelijk.
En maar zeggen hoe mooi ik was, en hoe goed ik in de familie zou passen en dat ik welkom ben!
De mandarijnen waren trouwens heerlijk!! De rest heb ik afgestaan.. Haha.
Wel grappig, ze kennen me niet eens. Het is niet vriendelijk om nee te zeggen als ze vragen of je zijn vriendin/verloofde wil zijn. Dus moet je zeggen, ik zal er over nadenken..dit heb ik dan ook maar gezegd…Maarja, inmiddels schijn ik dus toch al verloofd te zijn;) dus mensen, bij deze!
De fruit is heerlijk, maar ze hebben het al niet breed, vind ik dan alweer zielig en oneerlijk om aan te nemen. Maar Nokhwetemba neemt het maar al te graag aan. Beetje vrienden maken met de mensen hier als African Inpact is alleen maar goed, dus deze 2 week lekker zo doorgaan… Hmm..cultuurverschil.

In de avond hebben we een filmavondje gehad. Lion King! Heerlijk relaxen!

Dinsdag 4 juni.
Deze dag zijn we met zijn allen naar een familie gegaan wat een aardig eindje bij ons weg was.
1 van de familieleden was overleden door een auto-ongeluk. We zijn eerst langs de supermarkt gegaan om voedsel te kopen. Een hele kar vol! Zelf konden we de verleiding ook niet weerstaan om wat lekker te kopen uit de bakkerij! Zo goedkoop….Pjeuh! LEKKER!
Na de supermarkt zijn we verder gegaan naar de familie. We zaten hier in een grote groep en gaven ons gekochte voedsel.
Er werd gezongen, gebeden en wat dingen gezegd. Daarna konden we weer gaan. De ochtendactiviteiten gingen hierdoor niet door, dus zijn we met zijn allen nog even naar de créche geweest. Hier heb ik ’mijn’ baby weer heerlijk in de armen gehad. Op den duur lag ze lekker te slapen in mijn armen..zo’n schatje!

In de middag had ik mother support group. We hebben het gehad over hoe je vlekken uit kleding krijgt en over uitslag op baby huidjes en over striae, hoe je dit een beetje kan behandelen. Leerzaam voor hen.
Wel grappig, er zitten moeders bij die al een jaar of 30/40 zijn, maar ook schoolkinderen van 19/21. Heel verschillend en leuk dat ze elkaar zo respecteren en helpen.

Dinsdagavond heb ik heerlijk boekje zitten lezen!!
Woensdag 5 juni.
Vandaag had ik HBC, maar eerst een mama naar de kliniek brengen. Ze heeft een tumor laten verwijderen, en de wond is slecht aan het genezen. Ze gaat om de dag naar de kliniek om het verband te verwisselen. We hebben zelf de wond ook even bekeken, en het ziet er om eerlijk te zijn niet uit. De wond was pussig en eromheen zat allemaal gedroogd zalf. Ik denk dat ik een waarschuwing zal krijgen als ik dit op mijn werk zou doen. We, Britt en ik, hebben de wond en de huid rondom helemaal schoongemaakt. Daarna hebben we, met de spullen die we hadden, de wond zo goed mogelijk verbonden. Omdat ze ook overal pleisterresten heeft, hebben we het met verband verbonden, aangezien de huid van al dat plakzooi al wat geïrriteerd is. Ik ben benieuwd..
We hebben verder nog 3 nieuwe patiënten gezien. 1 vrouw vond ik er echt ziek uitzien. Ze zag er enorm dun uit en haar linkerarm kon ze niets meer mee. Ze heeft 3 kinderen, 2 ervan werken, de jongste, 16, komt eigenlijk nooit thuis om de moeder te helpen. Ze heeft een vriendje, maar dit weet de moeder niet. Hier zet ik mijn vraagtekens bij, want het meisje slaapt niet thuis, en de moeder zal echt wel weten waar het meisje is. We hebben haar zelfs opgezocht, samen met de moeder om te vragen waarom ze niets voor haar moeder doet (water e.d. halen). Toen we er ook aankwamen zei ze helemaal niets tegen haar moeder. Het was erg vaag allemaal. Ik begreep het ook niet helemaal.
In de morgen heb ik ook mijn ‘schoonfamilie’ weer gezien. En ja, ik heb weer heerlijk fruit gegeten,,,:P
In de middag had ik 10 families. We hebben eerst op de crèche kinderen gewogen en biceps gemeten, daarna zijn we de families bij langs gegaan. We hebben iedereen de Epap gegeven en de kids gewogen en biceps gemeten. 1 familie daarvan bestaat uit 6 kinderen die we helpen. Echt schattig zijn ze. Toen we klaar waren en weg zouden gaan pakte ik koekjes uit mijn tas. Al die glinsterende oogjes die me aankeken. Toen ze doorhadden dat ik hun allemaal 1 wou geven, kwamen ze 1 voor 1 bij me langs en staken hun handjes dankbaar uit (je hoort alles aan te nemen met 2 handen uit dankbaarheid). Toen ze 1 hadden begonnen ze voorzichtig aan hun koekje. Het zijn echt heerlijke koekjes! Het is een soort kokosbiscuit met daartussen een klein laagje chocola. De kids aten eerst het bovenste laagje eraf en daarna begonnen ze het chocola eraf te likken. 1 van de personeelsleden (Zulu) zei dat ik hun dag had gemaakt. Aan hun gezichtjes te zien geloofde ik het meteen. Een simpel koekje, goed, hij is erg lekker, van nog geen euro voor een stuk of 15, daar kan je kinderen zo blij mee maken! Zo wil ik hier elke dag wel koekjes uit delen…Daar kan ik, met nog vele anderen een voorbeeld aan nemen…

Deze Woensdagavond hebben we doorgebracht bij de Zulu’s. De orginele, die leven zoals Zulu’s altijd hebben geleefd. Het was erg leuk. We kregen eerst wat informatie over de Zulu’s en de gewoontes die ze nu nog hebben. Qua taken voor de mannen, getrouwde vrouwen en de single vrouwen gaat alles precies zo en niet anders. Getrouwde stellen slapen niet samen, maar wanneer iedereen slaapt rent de vrouw stiekem naar de man toe om de nacht door te brengen. En voordat iedereen weer wakker wordt gaat ze snel weer terug naar haar eigen bed. Best raar! Daarnaast zorgen single vrouwen voor het eten en malen de mais. The single vrouwen zorgen voor het bier voor de mannen, maar mogen zelf niet drinken. Wanneer een man een vrouw ten huwelijk vraagt dan geeft ze geen antwoord. Als ze hem leuk vind, dan zegt ze dit tegen haar zus (heb je geen zus, dan tegen je buurvrouw oid) en zij maakt een ketting. Deze ketting geef jij als antwoord aan de man als je graag met hem wil trouwen. De man zal hem dan dragen als hij het wil. Als er witte kralen tussen zitten betekend het dat ze een kind heeft. Dus kan dit een reden zijn dat hij hem niet gaat dragen.
Verder hebben we veel kleding gezien voor de mannen, getrouwde vrouwen, single vrouwen en vrouwen die een kind hebben. Deze kleding hebben we ook aangehad. Raar hoor, ik had een koe om mijn middel;) Maar goed, het was erg leuk!
Met de Zulu kleding aan hebben we foto’s gemaakt. Ik zei dat we de jongen er ook bij op wouden hebben, minder 10 seconden stonden er nog 4 jongens bij in Zulu kleding en hing er 1 om mijn nek. Hij wou foto’s van ons samen en ging bij een huisje staan. Hij trok me steeds mee. Op den duur dacht ik, nu is het prima, dus liep maar weer terug. Toen pakte hij mijn hand weer vast en zei dat hij nog en vrouw wou, hoppa weer een foto, 2 was niet genoeg, 3 meiden, maar nee hoor, een man is nooit tevreden;) dame 4 erbij? Dit ging natuurlijk niet door, de andere 3, inclusief ikzelf, vlogen er maar gauw vandoor.
De 5 jongen gingen dansen voor ons. Eerst gingen ze zingen, toen dansen, toen dansen en zingen..
Toen eindelijk….mochten wij ook meedansen! Wat heb ik gelachen zeg. We gingen allemaal dezelfde dans doen, en af en toe moest je wat zingen. Ik had het aardig door, dus dit gedeelte ging goed. Daarna moesten we 1 voor 1 dansen, maar dit had ik niet door (nee, niet blond), dus toen de Zulu naast mij ging dansen sprong ik ook op. Hij gebaarde van alles, uiteindelijk zei hij, one by one..! Zeg dat dan…
Dus hij was eerst aan de beurt, toen was ik…Beetje schudden, draaien en proberen de zulu dans te doen. Dit was echt geweldig! Iedereen om de beurt, de 1 beetje ritmegevoel, de ander totaal niet. En ja,,,,,ik kon mijn riedeltje doen!! GEWELDIG. Ik kreeg te horen dat ik echt een blanke Zulu ben. Ik kan dansen, kan het Afrikaanse gegil nadoen en ik kan lopen met dingen op mijn hoofd! Ik hoor hier hebben ze me duidelijk gemaakt!
We hebben op het einde nog met elkaar gegeten. Dit was dan niet helemaal naar mijn smaak. Dus toen we terug waren zijn we met een groepje naar de 24 uurs shop gegaan en hebben hier nog een ijsje of chips weg gehaald. Heerlijk ongezond.

Donderdag 6 juni had ik weer HBC. Het was een rustige ochtend, we hebben families bezocht,maar verder niet echt bijzonder. We zijn ook eerder gestopt. We hadden een herdenkingsdienst van de politieman die eerder de week was overleden. We waren al een tijdje aan het zingen etc. toen de familie binnen kwam. Dit schijnt wel normaal te zijn bij een grotere herdenkingsdienst.
Daarna hebben we snel een broodje gegeten en zijn op de middagprojecten gegaan.
Ik had deze middag Home assistent. De eerste waar we heen wouden gaan was niet thuis, de tweede had alles al schoon, de derde was wel thuis. We hebben de afwas kunnen doen, de tuin en het huisje kunnen dweilen. Dit is bij een GOGO die 5 kleinkinderen in huis heeft van 3-12 jaar.
Toen we klaar waren heb ik samen met de kids gespeeld (Afrikaanse tijd, dus het schiet niet op met weggaan). We hebben wat met de bal gegooid. Ze willen allemaal je aandacht, eigenlijk persoonlijk, want ze gaan ruziemaken als een ander kind mee wil gaan doen. Maar goed, hier kunnen we ook wel mee omgaan. Ik heb in ieder geval een leuke middag gehad!

Na een leuke ,middag hadden we in de avond een quiz avond. De opbrengst gaat naar THAF. The Happy African Foundation. Hieruit wordt veel van het medische project en educatieve project uit gefinancierd. Denk aan medicijnen, voedselpakketten,, luiers, luierdoekjes, speelgoed etc. Mocht je hier meer informatie over willen of dit willen financieren, laat het me weten via deze blog of via mail. (Alle hulp is welkom! Een eenmalige donatie van bij wijze 5 euro kunnen we al veel voor halen, zoals rijst, suiker, bonen of paracetamol).
De avond heeft ongeveer 1500 ZAR opgebracht, dit komt neer op ongeveer 130 euro. Dat is vrij netjes voor een groep van 22 personen die meededen. En met deze 130 euro/1500 ZAR kan je meer dan wat je ermee kan doen in Nl, dus wat dat betreft een vrij hoog bedrag.

De Vrijdag gingen we eerst weer naar de lady with the tumor, om de wond te verzorgen. En het mooie was, het zag er echt stukken beter uit dan vorige keer. Weinig pus, mooi roze wond. Eigenlijk moet het gewoon opnieuw gehecht worden, dan zal de wond stukken mooier genezen, maar het is toch mooi dat het er beter uitziet. Op zo’n moment wou je wel dat je haar even naar het ziekenhuis in NL kon brengen om de wond te behandelen, maar dat is helaas niet mogelijk..
Na de verzorging van de wond en het eten van suikerriet, keer wat anders dan fruit, gingen we naar de kliniek. Hier was het erg rustig, we hebben in 3 uur 26 mensen geholpen, dit is erg weinig..dus we hebben onze ochtend gevuld met water drinken en spelletjes op de telefoon.
De tijd die je zo anders had kunnen besteden…

Vrijdagmiddag had ik 10 families. Hier heb ik echt een mager, zeer mager, echt zeer mager jongentje gezien. Hij is lang, maar echt, je ziet alleen de botten als je naar hem kijkt. Grote ogen en dikke lippen.
Deze jongen is wees en woont bij zijn oma. Samen met zijn zusje van 5 die er erg goed uitziet.
Deze jongen krijgt daarom van ons ook de Epap. Hier zal hij hopelijk wat meer gewicht en vet door krijgen, en krachten om naar school toe te gaan. Hij had al een paar dagen niet gegeten omdat hij pijn heeft bij het slikken. We hebben hem dan ook maar naar het ziekenhuis gebracht. Dit is zo’n situatie dat je denkt, nog een week geen eten en het is afgelopen…Hij heeft goede medicatie gekregen, hopelijk zal het hem helpen!!
Daarna zijn we naar een meisje gegaan dat ik niet snel zal vergeten. Toen we aankwamen begon ze te huilen van geluk. Ik weet niet precies wat er met het meisje is. Ze is verlamd vanaf haar heupen, maar de oorzaak weet ik niet precies. Ze is ook erg mager, niet veel kracht, vandaar dat ze ook op het Epap programma zit. Ze dook telkens in elkaar van het huilen omdat ze zo blij was. Ze had de vorige keer kleding gekregen, hier was ze erg blij mee. Dus ze weet als we komen, we voor haar komen. Ik gaf de Epap aan de moeder, ze keek me aan en begon weer te huilen, maar ik zag wel een glimlachje.
Even later ging ik haar biceps meten. Ik gaf haar even een aai over de bol, ze keek me lachend aan en begon weer te huilen…wat een dankbaar meisje!

In de avond zijn we naar Rugby gegaan, weer voor THAF. Ik snap niets van de regels, maar toch leuk om even te zien!: )
Ik geloof dat deze avond nog 700 ZAR heeft opgeleverd. (vrijwilligers betalen 50 ZAR om erheen te gaan).

Zaterdag 8 juni.
Dit was een rustdagje. Eerst beetje uitgeslapen en boekje lezen. Daarna heb ik een brunch gehad bij het internet café en een beetje rond gesurft op internet.
Het was echt enorm warm vandaag, dus ben rond 1 uur in de middag maar even naar het strand gewandeld! Heerlijk! Het is een wandeling van 25 minuten ongeveer, maar dat is het zeker waard. Ik heb heerlijk kunnen relaxen op het strand!
Rond een uur of 4 ben ik weer terug gegaan en heb een lekkere douche genomen. Eerst al dat zand maar eens van me afspoelen. We hebben daarna samen gegeten in het restaurant waar we elke Zaterdag heen gaan. Na het etentje zijn we blijven plakken in de bar die erbij zit. Eindelijk een dansbar! Maar we werden een beetje geïrriteerd door een blanke Afrikaan, dat we het maar verderop hebben gezocht. Ons standaard kroegje. Het bleek dat de hele Harley Davidson groep er was en van dat muziek erbij. Het was best even grappig. Ik kon me in ieder geval prima vermaken. De rest wat minder, dus ben maar mee gegaan naar huis! Eenmaal in mijn bed was ik snel vertrokken…

Zondag 9 juni
Na een korte nacht heb ik Pat en Elise uitgezwaaid. Ze zijn beide tegelijk met mij aangekomen. Dus ze zijn 3 weken gebleven.
Hierna ben ik even weer mijn bed ingedoken, maar slapen kon ik toch niet meer. Dus heb even boek gelezen. Op den duur ben ik me maar gaan klaar maken voor de kerk.
De dienst was in een crèche. Er was een blanke voorganger, eerst een vrouw. Ze deed het verhaal van David en Goliath, dit met een plaat erbij waarop ze David en Goliath kon plakken. Alle kinderen zaten vooraan. Deze vrouw praatte Zulu. Daarna werd er gezongen en gingen we bidden. Daarna kwam er een man aan het woord…dit was het moment dat de gogo’s in slaap vielen. Deze man heeft minimaal een uur achter elkaar gepraat (geschreeuwd) over Mozes in de woestijn. Dit duurde echt best wel lang..,ik had inmiddels een houten…je weet wel! Maar vond het niet heel gepast om alle kanten op de schuifelen. Eindelijk was deze man klaar, dus tijd om weer te zingen. Toen was een andere man aan het woord, ik dacht, oh nee, niet nog 1! (Inmiddels was de dienst al 2.5 uur lang bezig). Maar gelukkig hielt hij het kort en kreeg iedereen de zegen mee. Een speciaal dankwoord voor Alana (van African inpact) en mij voor de aanwezigheid. Zowel door de vrouw van de dominee als door de vrouw door wie we waren uitgenodigd, (Mama Doris, leider van de crèche) ze stond helemaal te stralen toen ze de woorden in de mond nam. Toen was de dienst afgelopen. We kregen nog een CD mee voor in het huis en vele handdrukken. De dominee vond het erg leuk dat er ook blanken waren gekomen! En Mamma Doris gaf ons ook nog even een Afrikaanse handdruk. Het was lang, maar het was het zeker waard! Gelukkig was het een bekend verhaal, al zat er naast mij iemand die het vertaalde, maar anders had ik het toch niet allemaal zo meegekregen.

Na de dienst heb ik eerst nog even met Metty en Janneke gebeld, leuk om even weer vertrouwde stemmen te horen.
Ik had nog niet gegeten, dus met een broodje, warme choco en een goed boek, op mijn bed even heerlijk relaxen!

In de middag ben ik naar het internetcafé geweest. Ik wou proberen de doopdienst van mijn neefje Tim mee te kijken. Via de site van de kerk lukte het niet. Dus heb ik het maar bij google ingetypt. Daar kon ik de dienst meekijken!!! Af en toe een kleine hapering, maar na de doop begon het echt te haperen. Gelukkig heb ik de belofte en doop kunnen zien en horen, was ik er toch nog een beetje bij…!J

Verder heb ik deze dag/avond gewoon heerlijk boek zitten lezen, Tess Geritsen, goede schrijver!
Het weer was niet zo chil, dus het was heerlijk om lekker warm binnen te zitten!

Nu breekt mijn laatste week in St. Lucia aan….L